HeadShort.png

Πάσχα Καινόν, Άγιον, Πάσχα Μυστικόν [Γέροντα Αλέξιου, Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Ξενοφώντος]

19 Απριλίου 2020

 

Πάσχα 2020

«Τήν Ἀνάστασίν σου Χριστέ Σωτήρ, Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς, καί ἡμᾶς τούς ἐπί γῆς καταξίωσον, ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σέ δοξάζειν»!

Το φετινό ‘Άγιο Πάσχα έχει μια μοναδικά ιδιαιτερότητα, εξ αιτίας της παγκόσμιας δοκιμασίας του κορωνοϊού, που κατά παραχώρηση Θεού ενέσκηψε στο Πλανήτη μας, και μας αναγκάζει, να ζήσουμε πρωτοτύπως το μέγα τούτο της πίστεως μας Μυστήριο και θαυμαστό γεγονός.

Η αγία μας Εκκλησία, πάντοτε ως στοργική Μητέρα μεριμνά για τον όλο άνθρωπο, συγκαταβαίνει σε καιρούς χαλεπούς, και – «ἵνα μή προσκοπήν τινά» δώσει στο κοινωνικό σύνολο – ευλογεί τον αγιασμό των πιστών, καθιστώντας τους μετόχους νοερώς, αλλά και πιστώς και εκ καρδίας, εις τας λατρευτικάς της ακολουθίας μάλιστα δε την περίοδο ταύτη της Μεγάλης Έβδομάδος εις ««Τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου τάς ἀπαρχάς» «συμπορεύεται καί συσταυρούται μετ’ αυτών», ίνα και «συναναστηθώσι καί συζήσωσι» μετά του Αναστάντος Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εις την «καινή κτίσι»!

Υπάρχουν δυστυχώς δημοσιεύματα, πού θεωρούν ήττα της Εκκλησίας την αγαπητική συγκατάβαση προς τον πονεμένο άνθρωπο, και θεωρούν προβληματικό το μέλλον της Εκκλησίας, όπως νόμιζαν οι Νέρωνες και οι Διοκλητιανοί, ότι θα αφάνιζαν τον Χριστιανισμό με τούς απηνείς διωγμούς τους.

Όμως η Εκκλησία βγήκε Παντοδύναμη, όπως πάντα, παρ’ όλες τις διώξεις και τον πόλεμο των μεγάλων και των αιρετικών, γιατί ο λόγος του Κυρίου είναι αψευδής: «καί πύλαι ἄδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16.1). Καί ότι η Εκκλησία είναι το «Φῶς καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή», ο Χριστός!

Γι’ αυτό και μετά την σφοδρή δοκιμασία αυτού του επιτιμίου, πού επέτρεψε ό Κύριος, ισχυρότερη και δυνατότερη θα εξέλθει η Εκκλησία Του, γιατί δεν έπαυσε το πλήρωμά της, να λατρεύει τον μόνον αληθινόν Θεόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Ο εγκλεισμός μας μάλιστα αναδεικνύεται ευεργετικός, καθότι ελάχιστοι των συνανθρώπων μας προσβάλλονται της νόσου, πολλοί ανακαλύπτουμε τα υστερήματά μας με την αυτοκριτική, επικοινωνούμε με τούς οικείους μας, συμπροσευχόμεθα και ζούμε την οικογενειακή θαλπωρή και ατμόσφαιρα και ασκούμεθα στις αρετές της υπομονής και της αγάπης.

Τα ιερά Θυσιαστήρια δεν εσίγησαν, ούτε οι ψυχές των πιστών έπαυσαν, ν’αναπέμπουν προσευχάς και ικεσίας, εις τον δι’ ημάς και δια την ημετέραν σωτηρίαν, Σαρκωθέντα, Παθόντα και Αναστάντα Δεσπότη Χριστό.

Οι ιεροί ναοί και τα ευλογημένα μας Μοναστήρια γρηγορούν εν προσευχή. Οι σεβαστοί μας Επίσκοποι, οι ιερείς μας, οι μοναχοί καθημερινά προσφέρουν την λογική λατρεία υπέρ της σωτηρίας πάντων ημών αλλά και ο εκλεκτός μας λαός, εις την περίσταση αυτή, τήν τόσο δυσχερή, ανέδειξε ναούς τούς οίκους του, όπου με ευλάβεια ανάβει το καντήλι στα εικονίσματά του, θυμιάζει τα σπίτια του, τις άγιες εικόνες και τις ζωντανές του Θεού εικόνες, τα μέλη της οικογενείας του και προσεύχεται θερμώς, εκζητών το Θείον έλεος.

Εντός των κεκλεισμένων ναών οι άγιοι Αρχιερείς μας, οι σεπτοί πατέρες και μοναχοί θα υμνήσουμε τον Αναστάντα Χριστό μετά των Αγγέλων και των Αγίων, και όλος ο πιστός λαός μας στους οίκους του με την αναστάσιμη λαμπάδα θα αναφωνήσει τον παιάνα της νίκης της πίστεώς μας το «Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη ο Κύριος».

Με την Αναστάσιμη χαρά προστίθεται η επιθυμία μας, να εκφράσουμε την βαθειά ευγνωμοσύνη σε όλους όσοι πρωτοστάτησαν εις τον αγώνα της επιτυχούς αντιμετωπίσεως της πανδημίας στη χώρα μας, από τους υψηλά ισταμένους, τους αρμοδίους έως τον έσχατο νοσηλευτή, που με αφοσίωση και αυταπάρνηση, επικινδύνως διέθεσαν και διαθέτουν τας δυνάμεις τους για την σωτηρία των πασχόντων συνανθρώπων μας.

Ας ειρηνεύουμε αδελφοί μου, διότι «ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν, λύσας θανάτου τα δεσμά»!

Έτσι θα καταρρεύσουν, όπως πάντοτε, όλες οι θεωρίες των συγχρόνων αρνητών, που προκαλούν την κοινή γνώμη, λέγοντας πώς έφθασε καιρός να καταργηθούν τα θρησκευτικά μας ήθη και έθιμα, γιατί είναι ένα ψέμα.

«Αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν»! (Α΄ Ιω. 5,4).

Αυτή η πίστης στον Ανάστατα Χριστό τροφοδοτούσε τούς Αποστόλους και όλους τούς μάρτυρας και ομολογητάς της Εκκλησίας, με πρώτο τον Θείο Απόστολο Παύλο να ομολογεί: «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ» (Φιλιπ. 4:13), αλλά και μέχρι τούς εσχάτους καιρούς τους νεοφανέντας όσιους πατέρας Παΐσιον, Πορφύριον, Ιάκωβον, Αμφιλόχιον, Ιερώνυμον, Ιωσήφ τον Ησυχαστή, Δανιήλ και Εφραίμ τους Κατουνακιώτας, που ανεδείχθησαν πρότυπα πίστεως ευλαβείας και αφοσιώσεως εις την προς Θεόν και τον πλησίον μας αγάπη.

Το ψέμα αδελφοί μου, δεν ευρίσκεται στην Μητέρα μας Εκκλησία, αλλά σε όσους θέλουν, να μας ευνουχίσουν ως προς την πίστη μας, πού μας σώζει και αποτελεί την πεμπτουσία του λαού μας και όλου του κόσμου.

«Χριστός Ανέστη,

Αληθώς ανέστη ο Κύριος»

Με πολλές ευχές και αγάπη πατρική

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Αγίου Όρους

ttps://www.pemptousia.gr

28/10 28η Ὀκτωβρίου 1940 [(†) ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου]

 

 

. Ὁ ἀγώνας τότε ἦτο ἄνισος• ὁ Δαυῒδ πολεμοῦσε μὲ τὸ Γολιὰθ καὶ ὁ Νέστωρ μὲ τὸ Λυαῖο. Ἡ Παναγία ἦταν ἡ σκέπη μας.

Δακρύζω ὅταν τὸ ἀναφέρω, διότι τὸ αἰσθάνομαι. Ὑπῆρξα αὐτόπτης καὶ αὐτήκοος. Ἔβλεπες παιδιὰ νὰ φεύγουν γιὰ τὸ μέτωπο μὲ χαρὰ καὶ οἱ δικοί τους νὰ τοὺς λένε μὲ δάκρυα• «Ἡ Παναγία μαζί σας!». Καὶ εἶχαν στὶς τσέπες τους μὰ περισσότερο στὰ στήθη καὶ στὶς καρδιές τους τὴ μορφή της. Μία μικρὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας ἔδινε τότε ὁ Χρύσανθος, ὁ ἀλησμόνητος ἡρωικὸς ἐκεῖνος ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὁ ἀπὸ Τραπεζοῦντος.

Συνάντησα τέτοια ἁγνὰ παιδιά, ποὺ εἶχαν βαθειὰ πίστι καὶ ἔλεγαν, ὅτι μιὰ νύχτα εἶδαν πάνω στὶς κορυφὲς νὰ περπατᾷ μιὰ μαυροφόρα… Ἦταν ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ σκέπη τοῦ γένους μας, ἡ σκέπη τοῦ λαοῦ μας, ἡ σκέπη τοῦ ἔθνους μας.

Παναγία μας, εἶσαι ἡ σκέπη τοῦ κόσμου καὶ τῆς πατρίδος μας! Σκέπη ἰσχυρὰ καὶ ἀκατάλυτος καὶ αἰωνία, μάνα, γλυκειά μας μάνα, εἶνε ἡ Παναγία. Καὶ ἂν ἀγαποῦμε μιὰ φορὰ τὴ μάνα μας, χίλιες φορὲς ν᾿ ἀγαποῦμε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο…

Νὰ εἶστε βέβαιοι, ὅτι ἡ Παναγία θὰ μᾶς προστατεύσῃ. Θά ᾿χαμε σβήσει ἀπὸ τὸ χάρτη, ἂν ἡ Παναγία δὲν ἦταν ἡ σκέπη τοῦ γένους μας.

Μείνετε πιστοί, μείνετε ἀφωσιωμένοι• ὄχι μὲ τὰ χείλη, ἀλλὰ μὲ τὴν καρδιά σας. Καὶ στὸν τόπο τοῦτο νὰ μὴν ἀκούγεται οὔτε μιὰ βλαστήμια• ὄχι μόνο ἐναντίον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων τῆς πίστεώς μας. Μόνο ἔτσι ἡ μικρή μας πατρίδα θὰ προχωρήσῃ πρὸς τὰ ἐμπρός, μὲ σύμβολο τὸν τίμιο σταυρὸ καὶ ἀρχηγὸ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν• ἀμήν.

 

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Σκέπης πόλεως Πτολεμαΐδος τὴν Πέμπτη 27-10-1988 στὸν ἑσπερινό.