Την αείμνηστη ΧΡΥΣΩ ΠΕΠΠΑ γνώριζα από το 1976. Την εξομολογούσα 20 χρόνια.
Ήτο άτομο με βαθειά πίστη, με Ορθόδοξη συνείδηση και με πολλή προσευχή. Φιλακόλουθη. Στόχος της ήτο ή Βασιλεία τού Θεού. Γνώριζε πολύ καλά τήν Αγία Γραφή καί τους Πατέρας. Καθημερινό της μέλημα ήτο ή ανάγνωσις τού Λόγου τού Θεού και ιδιαίτερα της Καινής Διαθήκης και των κειμένων των Αγίων Πατέρων. Πάντοτε σε κάθε της συζήτησι προσωπική, αναφερόταν σέ χωρία της Αγίας Γραφής καί των Πατέρων τής Εκκλησίας.
Σπούδασε Θετικές Επιστήμες και όμως είχε Θεολογικές γνώσεις, πού σήμερα δέν διαθέτουν ώρισμένοι Θεολόγοι, διότι μελετούσε συνεχώς τήν Αγία ν Γραφή καί τους Πατέρας καί πάντοτε ρωτούσε νά μάθη καί νά λύση τίς διάφορες απορίες της και προσπαθούσε νά 6ιώση στην ζωή της, αυτά πού διάβαζε.
Ωμιλούσε πολλές γλώσσες καί ιδιαίτερα γνώριζε περισσότερο από όλες τίς γλώσσες, τήν γλώσσα τής αγάπης, γι’ αυτό καί ίδρυσε με δική της πρωτοβουλία καί προσωπικά της χρήματα Ιδρύματα, πού εκφράζουν καί υλοποιούν τήν αγάπην. Τήν ακίνητη περιουσία της, εξ ολοκλήρου, τήν δώρισε στά Ιδρύματα πού έφτιαξε ή ίδια. Πρότυπο Γηροκομείο, γιά τυφλές Γιαγιές, πρότυπο Ορφανοτροφείο Θηλέων, τό Σπίτι του Πατέρα (καταφύγιο, γιά ηλικιωμένα μοναχικά άτομα) μέ γενικό τίτλο: «Σπίτι Χριστιανικής Αγάπης».
Τό σπίτι της στην Αθήνα ιδιαίτερα ήτο, θά λέγαμε, Κέντρον Βιβλικών Σπουδών καί Κέντρον αναλύσεως τού Λόγου τού Θεού. Τό σπίτι της τό καλοκαίρι, στό Περιγιάλι ήτο Κεντρον προετοιμασίας πνευματικού προγράμματος, γιά τήν χειμερινή περίοδο, μέ εξειδικευμένες συνεργάτιδες. Ήτο επίσης Κέντρον σωματικής ξεκούρασης, από τόν καύσωνα τού καλοκαιριού καί Κεντρον πνευματικής περισυλλογής.
Γενικά στό σπίτι της, είτε στην Αθήνα είτε στό Περιγιάλι εύρισκε και έβλεπε κανείς την παρουσία τού Θεού. Κατέφθαναν νέοι, μικροί καί μεγάλοι, ηλικιωμένοι, άνδρες γυναίκες, ζευγάρια, κάθε ηλικίας, γιά νά πάρουν τίς συμβουλές της, συμβουλές, με οδηγόν την Αγίαν Γραφήν καί τους Πατέρας της Εκκλησίας μας. Αμερόληπτη εις όλα, γιατί προσπαθούσε νά αρέση μόνον στον Κύριο της.
Αντιμετώπισε ποικίλες δυσκολίες, προβλήματα πάμπολλα, ακόμη καί συκοφαντίες καί όλα τά ξεπερνούσε, με θερμή προσευχή, με υπομονή, μέ καρτερικότητα, με πίστι, μέ ελπίδα καί προ παντός μέ αγάπη ανιδιοτελή καί ειλικρινή. Είχε πάντοτε, ώς πρότυπο τόν Κύριο της καί τους Αγίους. Ή συχνή Μετάληψις των Αχράντων Μυστηρίων καί ή Εξομολόγησις, της έδιναν δύναμι, γιά νά συνεχίση τόν αγώνα της, που μοναδικό σκοπό καί στόχο είχε την Βασιλεία τού Θεού.
Συνεχώς έλεγε, ότι είναι ανάξια δούλη του Κυρίου, ότι είναι αμαρτωλή καί παρακαλούσε καθημερινώς τόν Κύριο της, νά την έχη κοντά Του, σέ μιά γωνίτσα, στον Παράδεισο, όπως έλεγε ή ιδία. Πάντοτε έδιδε τό παρόν σέ έργα αγάπης καί εκτός τών Ιδρυμάτων της, μέ προσωπικά της χρήματα.
Επί αρκετά χρόνια προΐστατο της Ορθοδόξου Χριστιανικής Γωνιάς, την οποίαν καί ή ίδια ίδρυσε καί ή όποια Ο.Χ.Γ. τόσα έχει προσφέρει στον διψασμένο και πεινασμένο καί ταλαιπωρημένο πνευματικό άνθρωπο, μέχρι σήμερα. Στυλοβάτης καί θεραπευτής, θά έλεγα, τών Χανσενικών, (δεν ήθελε νά λέγεται ή λέξις «λεπρός») αφού πρό πολλών ετών εκείνη ανεκάλυψε, ότι υπάρχει ειδικό φάρμακο, γιά τήν θεραπείαν της νόσου τού «Χάνσεν» καί ή οποία, μέ τις προσωπικές της ενέργειες τό έφερε στην Ελλάδα.
Πάρα πολλά θά έχουμε νά ενθυμούμεθα, από την ζωή τής αείμνηστης ΧΡΥΣΩΣ ΠΕΠΠΑ, αλλά άς αρκεσθούμε σ’ αυτά τά ολίγα καί περιληπτικά, αφού γνωρίζουμε, ότι αν ζούσε καί διάβαζε τίς λίγες αυτές γραμμές, θά εστεναχωρείτο βαθύτατα, γιατί δεν ήθελε νά συζητούν επαινετικά, γιά τό πρόσωπο της, καθ’ ότι την διέκρινε ή ταπείνωσις. Εργαζόταν πνευματικά, αθόρυβα.
Ας είναι αιωνία ή μνήμη της καί ό Κύριος τής Ζωής Τον όποιον τόσον αγάπησε, ας την κατάταξη στην χορείαν των Δικαίων καί των Αγίων.