Είχα τήν ευτυχία νά γνωρίσω τήν Χρύσω Πέππα τό 1955. Στά λόγια της, στή συμπεριφορά της, στην έκφραση τού προσώπου της, διέκρινα μιά εξαιρετική κυρία μέ πλατειά διάνοια μέ έμφυτη σεμνότητα καί πηγαία καλοσύνη. Είχε ευγένεια πού κατακτούσε αμέσως καί έδινε σε όλους κάτι από τόν ψυχικό της πλούτο.
Τό βλέμμα της διεισδυτικό καί ευκίνητο, είχε πάντα μιά βαθειά χριστιανική γλυκύτητα ή δέ φωνή της διακρινόταν γιά τη μελωδικότητα της. Ήταν μιά πραγματική αρχόντισσα αλλά καί ταπεινή καί συνεργάσιμη προς όλους. Υπήρξε χριστιανή στην πίστη καί στά έργα. Πιστή στή προσφορά καί στον συνεχή αγώνα γιά τό καλό.
Τήν αγάπησα από τήν πρώτη στιγμή σάν πραγματική μου μητέρα. Τήν ευχαριστώ γιά όλα καί εύχομαι ή μνήμη της νά μείνει αiώνια.
Ιούλιος 1997
