ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ (Μαρκ. η΄, 34 – θ΄,1)
16 Σεπτεμβρίου 2018
Στὴν σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὁ Κύριος μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν ἀνεκτίμητη ἀξία τῆς ψυχῆς μας μὲ τὸ καίριο ἐρώτημα «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδίσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ». Καὶ τί μπορεῖ νὰ δώσει κανεὶς ἀντάλλαγμα, γιὰ νὰ ἐξαγοράσει τὴν ψυχή του ἀπὸ τὴν αἰώνια κόλαση; Καὶ ἀπαντᾶ: Τίποτε ἀπολύτως. Διότι, ἐὰν χάσει κανεὶς τὴν ψυχή του, χάνει τὴ σωτηρία του, χάνει τὸ Θεό του, χάνει τὰ πάντα.
Ἄς προσπαθήσουμε λοιπὸν νὰ κατανοήσουμε τὴν ἀνυπολόγιστη ἀξίατῆς ψυχῆς καὶ τὴν φροντίδα ποὺ θὰ πρέπει νὰ δείξουμε γι’ αὐτήν. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει διπλῆ ὑπόσταση, ἀποτελεῖται ἀπὸ ψυχὴ καὶ σῶμα. Τὸ σῶμα προέρχεται ἀπὸ τὴ γῆ, ἐνῷ ἡ ψυχὴ εἶναι οὐράνια καὶ ἡ ἀξία τηςμεγάλη. Τὴ δημιούργησε ὁ Θεός, ὅταν «ἐνεφύσησεν» στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀδάμ «πνοὴν ζωῆς» (Γεν. β’ 7). Ἡ ψυχὴ εἶναι ποὺ δίνει ζωὴ στὸ σῶμα. Ὅταν αὐτὴ ἀποχωριστεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα, ἐπέρχεται ὁ θάνατος. Κι ὅταν τὸ σῶμα νεκρωθεῖ, ἡ ἀθάνατη ψυχὴ ἐξακολουθεῖ νὰ ζεῖ.
Ἡ ψυχή μας πλάστηκε κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, ἔχει δηλαδὴ τὰ χαρακτηριστικὰτοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἡ λογική, ἡ ἐλευθερία, ἡ κυριαρχικὴ δύναμη, ἡ σοφία, ἡ σύνεση. Τὴν εἰκόνα ὅμως αὐτὴ τοῦ Θεοῦ, τὴν ψυχή μας, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τὴν ἀμαυρώσαμε καὶ τὴν καταδικάσαμε στὴν αἰώνια κόλαση, καθὼς ξεπέσαμε στὴν ἁμαρτία. Κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ σώσει τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὴν αἰώνια δυστυχία οὔτε ἄνθρωπος οὔτε ἄγγελος παρὰ μόνο ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Κι ἐνῷ ἐμεῖς εἴμαστε ἀνάξιοι τῆς ἀγάπης Του, ὁ Θεὸς ἔδειξε στὸνἄνθρωπο τὴν ἄπειρη ἀγάπη Του. Ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἔχυσε τὸ αἷμα Του, γιὰ νὰ ἐλευθερώσει τὴν ψυχή μας καὶ νὰ τὴν σώσει ἀπὸ τὸν διάβολο. Κάθε στιγμὴ καὶ κάθε ὥρα κατεργάζεται ὁ Θεὸς τὴν σωτηρία μας.
Ἐπιστρατεύει ὅλη τὴν κτίση, ἀνθρώπους καὶ ἀγγέλους, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸν οὐρανό. Νὰ λοιπὸν γιατὶ ἔχει ἀπροσμέτρητη ἀξία ἡ ψυχή μας. Διότι εἶναι θεόπλαστη, θεόσωστη, αἰώνια. Δὲν συγκρίνεται μὲ ὅλα τὰ πλούτη καὶτὶς τιμὲς τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Γι’αὐτὸ πρέπει νὰ μᾶς συγκλονίζει τὸ θέμα τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ τὸ θεωροῦμε ὡς τὸν σπουδαιότερο στόχο τῆς ζωῆς μας.
Ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς προτρέπει: «Ἐπιμελοῦ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου». Νὰ ἐπιμελεῖσαι τὴν ψυχή σου ποὺ εἶναι ἀθάνατη. Δυστυχῶς, πολλὲς φορὲς ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὴν ψυχή μας καὶ συγκεντρώνουμε τὸ ἐνδιαφέρον μας σὲ ὑποθέσεις ἐγκόσμιες, ἐφήμερες καὶ ἁμαρτωλές. Αὐτὸ εἶναι δεῖγμα ὅτι ζεῖ μέσα μας ὁ μάταιος κόσμος. Προσκολλᾶται ἡ ὕπαρξή μας στὴν πλάση καὶ ὄχι στὸν Πλάστη, καὶ κινδυνεύει νὰ ὁδηγηθεῖ στὴν αἰώνια ἀπώλεια.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς συμβουλεύει: «Μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε» (Φιλιπ. β΄ 12). Νὰ ἀγωνίζεσθε, συνιστᾶ, γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς σας μὲ φόβο καὶ τρόμο. Μᾶς λέει λοιπὸν νὰ εἶναι ἰσχυρὸτὸ ἐνδιαφέρον μας γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ τὴν διατηροῦμε καθαρὴ ἀπὸ κάθε ἁμαρτία. Νὰ τὴν στολίζουμε μὲ ἀρετὲς καὶ ἀγαθὰ ἔργα. Νὰ τὴν ἐνισχύουμε μὲ τὴν προσευχή. Νὰ τὴν τρέφουμε μὲ τὸνθεῖο λόγο. Νὰ τὴν ἁγιάζουμε μὲ τὰ ἅγια Μυστήρια. Νὰ τὴν ἑνώνουμε μὲ τὸν Δημιουργό της.
Ἀδελφοί, ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος λέει ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν σωτηρίατῆς ψυχῆς μας μοιάζει μὲ τὸ ἐμπόριο. Ὅπως κάθε βράδυ ὁ ἔμπορος ὑπολογίζει τὸ κέρδος καὶ τὴ ζημιὰ τῆς ἡμέρας, ἔτσι ὅλοι μας πρέπει κάθε βράδυ νὰ κάνουμε τὸν ἀπολογισμό μας.
Νὰ εἰσερχόμαστε στὰ ἄδυτα τῆς καρδιᾶς μας καὶ νὰ ρωτᾶμε τὸν ἑαυτό μας, μήπως μὲ κάποιον τρόπο σήμερα παρόξυνα τὸν Θεό; Μήπως εἶπα κάποιολόγο ἀργό; Μήπως ἐξόργισα τὸν ἀδελφό μου; Μήπως κατέκρινα κάποιον; Μήπως ἦρθε μέσα μου κάποια ἐπιθυμία σαρκικὴ καὶ τὴν δέχθηκα μὲ εὐχαρίστηση; Μήπως νικήθηκα ἀπὸ γήινες μέριμνες; Αὐτὸς ὁ ἀπολογισμὸς θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἐπανορθώνουμε τὶς ζημιὲς ποὺ ἐπιφέρουμε στὴν ψυχή μας καὶ νὰ ἀποκτοῦμε πνευματικὰ κέρδη. Ἔτσι θὰ τὴν παραδίδουμε καθημερινὰ στὸν Σωτῆρα Χριστό, γιὰ νὰ μᾶς τὴν ἀσφαλίσει στὴν οὐράνια Βασιλεία Του. Ἀμήν.
www.imml.gr
